Η Σύρος μπορεί να είναι ένα πολυπληθές νησί, τη χειμερινή περίοδο, ωστόσο, η ζωή, συγκριτικά με το καλοκαίρι, είναι εντελώς διαφορετική.
Στους περισσότερους, τα ελληνικά νησιά φέρνουν μνήμες από καλοκαιρινές διακοπές, αλλά για κάποιους άλλους είναι ολόκληρη η ζωή τους, το σπίτι τους, η καθημερινότητά τους, το μέρος που για τρεις μήνες κάθε χρόνο γεμίζει τουρίστες, οι οποίοι το εγκαταλείπουν με τα πρώτα κρύα.
Η Σύρος θυμίζει περισσότερο πόλη, παρά νησί
Η Σύρος είναι η πρωτεύουσα των Κυκλάδων, με πληθυσμό που στην τελευταία απογραφή του 2011 ξεπερνούσε τους 20.000 κατοίκους και η Ερμούπολη θυμίζει περισσότερο πόλη, παρά πρωτεύουσα νησιού, αλλά και πάλι, δεν παύει να έχει τα προβλήματα ενός νησιού.
Το πιο μεγάλο πρόβλημα του να ζεις σε νησί είναι οι μεταφορές, όχι μόνο ανθρώπων, αλλά και αγαθών, καθώς το χειμώνα τα δρομολόγια αραιώνουν και αν τύχει και εμφανιστούν τίποτα αέρηδες 8 μποφόρ, τα πλοία καθηλώνονται στα λιμάνια και δεν πάνε πουθενά.
Τότε μένεις αποκλεισμένος μέχρι να σταματήσουν τα μποφόρ, ενώ το ίδιο συμβαίνει και αν κηρύξουν απεργία οι ναυτεργάτες.
Ένα άλλο θέμα είναι οι υποδομές και συγκεκριμένα το νερό, το οποίο αποτελεί ένα μόνιμο πρόβλημα στα νησιά.
Τα περισσότερα σπίτια έχουν τις στέρνες τους, για να μαζεύουν το βρόχινο νερό, ενώ μονάδες αφαλάτωσης και υδροφόρες παρέχουν ποσότητες νερού, που όμως συχνά είναι «αλμυρό», όχι επειδή είναι θαλασσινό, αλλά επειδή είναι κάπως ακριβό.
Επίσης, σε μικρότερα νησιά, υπάρχει πρόβλημα με την ιατρική περίθαλψη, αν και η Σύρος διαθέτει ένα πολύ καλό δημόσιο νοσοκομείο και δεν έχει τέτοιο πρόβλημα.
Οι ρυθμοί ζωής είναι πιο χαλαροί, ο κόσμος στους δρόμους είναι πολύ λιγότερος, η φασαρία πολύ πιο ανεκτή.
Τα θετικά που υπάρχουν για μία οικογένεια που ζει στη Σύρο
Για κάποιον, λοιπόν, που φεύγει από την Αθήνα και επιλέγει να ζήσει μόνιμα σε ένα νησί, μπορεί να υπάρχουν κάποια αρνητικά, ωστόσο, υπάρχουν και θετικά.
Ο Λευτέρης και η Βαρβάρα
Ο Λευτέρης και η Βαρβάρα ζουν στη Σύρο εδώ και 35 χρόνια. Αρχικά στην Ερμούπολη και εδώ και πάνω από δέκα χρόνια σε ένα χωριό έξω από την Ερμούπολη.
Η πρώτη τους γνωριμία με το νησί έγινε όταν παρουσιάστηκε στον Λευτέρη η ευκαιρία να δουλέψει στη Σύρο.
Η Βαρβάρα στην αρχή ήταν πολύ διστακτική. Ανησυχούσε ότι από την πολύβουη Αθήνα με τους φίλους και τις παρέες της, θα πήγαινε σε ένα έρημο νησί που το χειμώνα θα άδειαζε από κόσμο και ζωή και θα βρισκόταν μακριά από τους φίλους της, σε ένα μέρος όπου δεν θα είχε τι να κάνει.
Όμως οι ανησυχίες της διαλύθηκαν όταν έφτασε για πρώτη φορά στη Σύρο και είδε ότι είναι ένα νησί γεμάτο ζωή, γεμάτο πράγματα να κάνεις. Και τελικά πήραν την απόφαση να ζήσουν εκεί.
Εκεί δούλεψαν, εκεί γέννησαν και μεγάλωσαν το παιδί τους, χωρίς να του λείψει τίποτα, από ξένες γλώσσες μέχρι πιάνο, εκεί αγόρασαν τελικά σπίτι για να στεριώσουν για πάντα, εκεί έκαναν φίλους για μια ζωή.
