O 22χρονος φαντάρος στην Εύβοια έχασε τη ζωή του μετά από το τροχαίο, στο οποίο ενεπλάκη την Κυριακή, 25 Ιουνίου, τα μεσάνυχτα, στο χωριό Βέλος του Δήμου Κύμης Αλιβερίου.
Ο 22χρονος Νίκος Καραγιάννης οδηγούσε το ΙΧ και για αγνώστους λόγους βρέθηκε εκτός δρόμου και καρφώθηκε σε μία κολώνα της ΔΕΗ στο Βέλος Ευβοίας στη στροφή που βρίσκεται στο εκκλησάκι της Αγίας Σοφίας.
Από τη σφοδρή σύγκρουση ο 22χρονος τραυματίστηκε πολύ σοβαρά και μεταφέρθηκε στο Κέντρο υγείας Αλιβερίου. Εκεί οι γιατροί προσπάθησαν να τον κρατήσουν στη ζωή, όμως, τελικά, δεν τα κατάφεραν. Ενώ και οι δύο κοπέλες χρειάστηκε να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο Χαλκίδας με σοβαρά τραύματα.
Ραγίζει καρδιές η μητέρα του 22χρονου που σκοτώθηκε στην Κύμη
Χθες, η μητέρα του άτυχου 22χρονου, Ζαφειρένια Τσιμπίνου, με αφορμή τις 30 ημέρες από τον χαμό του γιου της, έγραψε το παρακάτω συγκλονιστικό ποστ.
«Σαν να ζούσα ένα κακό όνειρο, εκείνο το βράδυ.
Θυμάμαι ότι ήταν ακατάστατο το σπίτι μας, γιε μου, γιατί είχα αποφασίσει να περνώ καλά μαζί σας… Γιατί ήσασταν πολύ χαρούμενοι…
Δεν θυμάμαι πολλά, θυμάμαι ότι δεν το πίστευα, δεν ήθελα και δεν μπορούσα να το καταλάβω. Ήρθε πάρα πολύς κόσμος στο σπίτι σου εκείνη τη μέρα, γιε μου. Σου άρεσε πολύ όταν είχαμε κόσμο στο σπίτι. Νύσταζα πάρα πολύ, δεν ήθελα, όμως, να κοιμηθώ, γιατί δεν ήθελα να ξυπνήσω την επόμενη μέρα, την ημέρα της κηδείας σου. Δεν ήθελα να κοιμηθώ και να ξυπνήσω και να είναι όνειρο όλο αυτό. Ξύπνησα το πρωί και ήταν ένα κακό όνειρο.
Ντύθηκα για την κηδεία σου.
Γιε μου, η εκκλησία ήταν γεμάτη. Δεν ξαναείδα ποτέ την εκκλησία με τόσο πολύ κόσμο. Εσύ ήσουν εκεί ξαπλωμένος. Ακόμη δεν το πίστευα. Πίστευα ότι θα σηκωθείς, ότι θα γίνει το θαύμα. Δεν μπορεί να πέθανες έτσι εύκολα. Δεν μπορεί να μην υπάρχεις πια. Σου κρατούσα το χέρι, μα δεν μου το έσφιξες, δεν με κοιτούσες, δεν μου φώναξες «μαμά».
Όταν τελειώσαμε από την εκκλησιά και πήγαμε στο νεκροταφείο, πίστευα ακόμη ότι θα σηκωθείς. Όταν σε κατέβασαν στο χώμα, όμως, άφησα να πάρεις μαζί σου τη μισή μου καρδιά, το δικό μου κομμάτι που θα είναι πάντα δικό σου και τη μισή μου ψυχή. Ήθελα να με θάψουν μαζί σου γιε μου… Ήθελα μόνο να ξαπλώσω διπλά σου, να μην είσαι μόνος σου. Να σου κάνω παρέα εκεί που πας.
Έμεινα, όμως, πίσω, μισή και θα είμαι πάντα μισή, μέχρι να σε ξανασυναντήσω» (ο Θεός να μου δώσει δύναμη, γιε μου. Τώρα ζω για την αδερφή σου… Ζω και αναπνέω μόνο για την αδερφή σου).
25/6/2023
